در مونتاژ اسکلت فلزی معمولاً بعد از تکمیل نوارهای جوش بال به جان، سختکنندههای عرضی مونتاژ شده و به تیر جوش میشوند (شکل ۱).
اگر ورق بال لاغر و عریض باشد، امکان ایجاد پدیده تحدب یا هلالی شدن در ورق بال در حین اجرای جوش بال به جان وجود دارد. در صورت وقوع چنین پدیدهای قبل از قرار دادن سختکننده، ورق بال را باید با فشار به وضعیت اولیه درآورد.
رابطۀ زیر، مقدار تحدب بال در مونتاژ اسکلت فلزی را بهصورت تخمینی نشان میدهد (شکل ۲- الف).
شکل ۱
که در آن:
D = اندازه ساق جوش برحسب میلیلیتر
W = عرض ورق به میلیمتر
T = ضخامت بال به میلیمتر
delta = انحراف نوک بال از وضعیت اولیه به میلیلیتر
شکل ۲ – الف
در شکل ۲- ب روش جلوگیری از تحدب بال در مونتاژ اسکلت فلزی نشان داده شده است.
شکل ۲- ب روشهای جلوگیری از تحدب بال در مونتاژ اسکلت فلزی.
آیین نامه ها
آییننامهها، بهخصوص آییننامههای طراحی پل، اجازه جوش سختکننده به بال کششی را نمیدهند. از طرفی فاصله بین سختکننده و بال کششی، میتواند نقطهای برای شروع خوردگی در فولاد باشد. لذا باید به طریقی سختکننده به بال کششی جفت شود. برای رسیدن به این هدف، روش زیر میتواند بهکار گرفته شود:
- لزومی ندارد که سختکننده بهصورت کاملاً جذب بریده شود و میتواند مقداری لقی در حد فاصل دو بال داشته باشد.
- سختکننده را محکم در مقابل بال کششی فشار دهید.
- سختکننده را به جان تیر جوش دهید.
- در نهایت سختکننده را بهبال فشاری جوش دهید.
در صورت عدم نگرانی از خوردگی، لزومی به جفت کردن محکم سختکنندهها به بال کششی نمیباشد، بلکه سختکننده در حدود ۵/۲ سانتیمتر، کوتاهتر بریده شده و با فشار به بال فشاری، به جان جوش داده میشود. در حالتی که فقط یک سختکننده در یک طرف جان بهکار میرود، لازم است سختکننده به بال فشاری هم جوش شود.
در صوت عدم استفاده از جوش خودکار، سختکنندههای عرضی را قبل از جوشکاری بال به جان، در جای خود قرار میدهند. از آنجایی که بالهای جوش نشده کاملاً مسطح هستند (تغییر شکل ندادهاند)، این عمل بهراحتی انجام میشود. در این حال جوش بال و جان در حد فاصل دو سختکننده به روش دستی یا نیمهخودکار انجام میشود. گوشههای سختکنندهها جهت پیوستگی نوار جوش بال بهجان، بهصورت ۴۵ درجه بریده میشوند.